Natural Bridges National Monument

Vanmorgen vertrokken naar Monticello. Het was weer redelijk bewolkt en er kon regen vallen. We zijn via de Senic Byway 95 gereden.. Dit is een prachtige weg waar je na iedere kilometer wel zou willen stoppen om van het uitzicht te genieten. Je komt bijna niemand tegen op deze weg. Je rijd tussen prachtige rotswanden door, steekt via bruggen de Colorado River over, af en toe vang je een glimp op van Lake Powell. Echt genieten dus van deze rit. Aan deze weg liggen veel Canyons, maar de meeste zijn te technisch om in te gaan. Je hebt dan touwen en harnassen nodig enz. Aan deze weg ligt ook Natural Bridges National Monument. Binnen de parkgrenzen van Natural Bridges National Monument liggen twee ravijnen, Armstrong Canyon en White Canyon, waar drie grote natuurlijke bruggen zijn gevonden. Die bruggen zijn gevormd door zijtakken van de Colorado River; het water heeft het zachte zandsteen aan de onderzijde uitgesleten. De bruggen zijn te zien vanaf uitkijkplaatsen die langs de parkweg liggen, het is ook mogelijk naar de bruggen toe te wandelen. Wij hebben echter een looptrail gedaan. We zijn bij Sipapu Bridge de canyon in gegaan en toen door de canyon naar Kachina Bridge gelopen en daar de canyon weer uit gelopen. We kwamen nog een ranger tegen voordat we vertrokken en hij vroeg of we genoeg water bij ons hadden. En ja we konden ratelslangen, beren of poema's tegen komen. Kleine kans, maar toch de gedachte alleen al. We zouden vast wel pootafdrukken van poema's vinden op de bodem van de canyon zei hij.. En ja dus, die hebben we dus ook gevonden. Via de Mesa kun je dan terug lopen naar de parkeerplaats.De wandeling door de canyon was erg mooi. Het was geen droog rotsachtige ravijn, maar leek meer op een oase, een beetje mini jungle zeg maar. Overal boompjes planten catussen enz. Toen we via de Mesa terugliepen raakten we ongeveer een halve mijl voor de parkeerplaats  het spoor bijster. Nergens meer stapeltjes stenen of paadje meer te bekennen. We zagen ondertussen wel de weg liggen, dus het leek ons verstandiger om daar naar toe te lopen en dan het laatste stukje terug langs de weg te lopen. Gelukkig was parkeerplaats gauw in zicht. Daarna met de auto naar Owachomo Bridge gereden. Hier kreeg Pat het idee dat hij niet de korte wandeling tot onder de brug wilde maken, maar een weg ging zoeken om bovenop de brug te komen. Ik zei, oke ga jij maar ik wacht hier wel en dan maak ik wel foto's. Na enige tijd had Pat de weg gevonden, maar ik moest goed kijken om hem te zien. Zo blijkt maar weer hoe nietig een mens is. We hebben weer een mooie dag gehad en het was nog maar een uurtje rijden tot aan de B&B in Monticello. Een lekkere douche gepakt en daarna gaan eten bij Peace Tree. Nog even relaxen en dan zullen de ogen wel dichtvallen.