Devilsgarden en Peek-a-Boo

Gisteren donderdag 14 juni zijn we van Bryce Canyon via de Scenic Byway naar Capitol Reef gereden. Deze weg hadden we al eens gereden in 2015, maar dat vonden wij niet erg. Het is een feestje om over deze weg te rijden en te genieten van het uitzicht. Bij het plaatsje Escalante kun je de Hole in the Rock Road oprijden. Dit is een onverharde weg die je midden in het Escalante Staircase gebied brengt. Aan deze weg liggen een aantal mooie slotcanyons en Devilsgarden. Wij hadden Devilsgarden en de Peek-a -Boo Gulch + de Spooky Gulch canyon op ons verlanglijstje staan, echter moesten we afwachten wat het weer deed. Bij regen kun je deze weg namelijk vergeten. Zelfs met een dikke pick-up truck krijg je dan nog moeite. Het gebied wordt niet veel bezocht door buitenlandse toeristen aangezien je niet verzekerd bent als er iets gebeurd met de huurauto zodra je de verharde weg verlaat. Maar soms moet je een risicootje nemen :-). Het was 92 km op en neer naar de slotcanyons en geloof me dat was geen pretje over deze weg. De eerste 3 mijl viel mee, maar daarna was het toch wel slecht. Soms net een wasbord waar je over reed, en dan weer mul zand waar je hopelijk niet in vast kwam te zetten. En niet te vergeten de gaten (vandaar de naam Hole in the Rock waarschijnlijk). Af en toe dan kreeg je het gevoel dat de vering ieder moment om je oren vloog. De eerste stop was Devilsgarden. We waren helemaal alleen op deze plek. En mooi dat het daar was. Geen plek voor te hiken maar gewoon lekker rondlopen tussen de hoodoos. Devils Garden bestaat uit een verzameling grillig gevormde zandstenen rotssculpturen, die het resultaat zijn van wind- en watererosie. Er zijn drie verschillende zandsteenlagen, en je kan heel goed zien dat de eroderende krachten op elke laag een ander effect hebben gehad. De onderste laag vormt een soort van sokkel, waarop korte hoodoos staan die bestaan uit een smalle donkere laag met daarboven een bredere kap die veel lichter gekleurd is. Behalve de hoodoos zie je nog allerlei andere kleine rotsformaties. Vooral Metate Arch is erg opvallend, een hele dunne rotslaag die in het midden bijna is weggesleten verbindt hier twee rotsen met elkaar. De fragiele arch is 6,7 meter hoog en 4,9 meter breed. Even later kwam er een man met een drone, die was bezig alle gebieden van Grandstaircase te fotograferen voor een regionale website. Daarna de hobbelweg weer op naar de slotcanyon. Onderweg stond er een pick-up langs de kant van de weg met een man alleen. Ik vond het een beetje eng, niemand te zien en in mijn achterhoofd altijd het idee dat de meeste een wapen bij zich hebben. De auto begon ons meteen te volgen. Toen we bijna bij de parkeerplaats waren haalde hij ons in en ging weer aan de kant van de weg staan. Op de parkeerplaats stond 1 auto en daar stapte net een koppel uit. Ik zeg tegen Pat ..ik ken dat koppel...die hebben gisteren een foto van ons gemaakt in Bryce Canyon. Ze herkende ons ook meteen, dus we raakten weer aan de praat. De jongen met de Pick-up was ook gearriveerd. Toen we gedag zeiden zei hij dat zijn auto was uitgevallen toen hij de parkeerplaats was opgereden. Samen met het koppel hebben we geprobeerd zijn auto te starten met startkabels omdat hij dacht dat het de batterij was. Dit bleek niet zo te zijn, wij dachten eerder de startmotor. We hebben aangeboden om met ons of met het koppel ( Gloria en Michael) mee terug te rijden naar Escalante als we klaar waren met hiken. Gelukkig hadden ze bereik met hun gsm ( en dat in zo'n afgelegen gebied) zodat ze 911 konden bellen. De jongen een U.S Airforce medewerker besloot bij zijn wagen te wachten op hulp. Wij zijn met Gloria en Michael de Peek - a - Boo Gulch gaan lopen. Aangekomen bij de canyon was het nog een hele klimpartij om in de canyon te komen. De canyon was onbeschrijfelijk mooi. Veel klim en klauterwerk en af en toe moest je je rugzak boven je hoofd houden zo nauw werd het. Eenmaal uit de canyon kon je bovenlangs naar Spooky Gulch canyon lopen en via deze canyon kwam je dan weer terug op het beginpunt. Echter in Spooky Gulch stooten we tegen een rots en daar moest je langs omlaag. Michael en Pat vonden dit te technisch en te risicovol om hier naar beneden te gaan. Dus we zijn weer door Peek - a - Boo terug gelopen. Eenmaal terug op de parkeerplaats zagen we dat de jongen en zijn wagen weg waren. Dus we waren blij voor hem. We zijn op de terugweg dan ook samen met Gloria en Michael terug gereden zodat we elkaar in de gaten konden houden mocht er iets gebeuren met onze wagens. Zij gingen nog een stop maken bij Devilsgarden en daar scheiden dan ook onze wegen. We waren blij dat we weer de gewone weg op konden draaien. Bij Kiva Coffeehouse hebben we nog een lekker kopje koffie gedronken en tegen 19.00 uur kwamen we pas bij het hotel aan. Het was een mooie en avontuurlijke dag.